“ต่อนยอน ต๊ะ ต่อน ยอน”  ข้าวซอย  ไส้อั่ว แคปหมู และ ผักกาดจอ

คุณรู้ไหมคำว่า “ต๊ะ-ต่อน-ยอน แปลว่าอะไร”

รากศัพท์มาจากภาษาเหนือ เป็นท่อนสร้อยของเพลง อารมณ์ประมาณ ลั้นลา ลั้นลา คล้ายคำว่า  chill chill ในภาษาอังกฤษ แต่เป็นเวอร์ชั่นคำเมือง  แปลรวมๆก็จะประมาณ  “เย็นนี้ว่างป่าว ไปหาร้านที่มัน นั่งกินข้าวตามประสาเด็กแนวกันเถอะ  โย่วๆ ” ที่มาของคำแปล  ต๊ะ ต่อน ยอน  ลองกดเข้าไปดูกันครับ

และแน่นอนมาเมืองเหนือ จะให้กินข้าวก้นบาตรทุกมื้อได้ยังไง มื้อนี้จัดเต็ม ผมกับสหายนกออกเดินทางจาก “สวนสนบ่อแก้ว” แล้วมุ่งหน้ากลับเข้าตัวเมืองเชียงใหม่ หวังใจว่าจะได้แวะชิมอาหารเหนือ ร้านดัง ร้านเด็ด ตามรอยเซเลปดังๆที่เค้ามากินกันแล้วยกนิ้วโป้งรัวๆ กดไลค์กันกระจาย แต่ แต่ แต่ ตั้งแต่เช้าในท้องผมมีแค่กาแฟ กับขนมปังกรอบแผ่นเล็กๆเอง ณ.จุดนี้ ท้องผมร้องเสียงดังกว่าเสียงคำรามของเครื่องยนต์ซะอีก

เราจอดแวะร้านเล็กๆ ชื่อร้านวิไลพร ร้านเล็กๆ ข้างทางกะว่าทานอะไรเบาๆรองท้องกันนิดหน่อยก่อนที่จะไป นั่ง  ต๊ะ ต่อน ยอน ร้านเด็ดๆ ในเมืองกัน  แล้วเย็นๆกะว่าจะซัดยาวให้ตรูดระบมตอนถึงกรุงเทพ กันเลยทีเดียว

อาหารที่เราสั่ง เมนูรองท้องเบาๆ มีแค่นี้เองครับ

1. ข้าวซอย คนละชาม รสชาติดี อร่อยแบบเหนือๆ เครื่องเคียง หอมแดง ผักดองมาครบ เสียแต่ว่าใส่มาในชามให้เลย ก็ถือว่าให้ 3 ดาวสำหรับรสชาติ

2. ไส้อั่ว รสชาติกลางๆ อาจจะเพราะผมชอบอะไรที่รสจัด ถ้ามาระดับนี้ผมว่าอ่อนไปหน่อย แต่กลิ่นสมุนไพรใช้ได้เลย หอม กรุ่นติดจมูก  เมนูนี้ผมว่าจะให้ 2 ดาว แต่เอาจริงผมกินรสจัดเลยคิดว่าไม่ประเมินละกันครับ แล้วแต่คนกินดีกว่า

3.ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ เมนูนี้แนะนำเลยครับ มาแบบชามเล็กๆ เนื้อนุ่ม น้ำซุปหอม อากาศเย็นๆ ซดเข้าไปนี่ อุ่นในท้องจริงๆ อยากจะเบิ้ลแต่ไม่เหลือเนื้อที่ในกะเพาะให้ใส่แล้ว เมนูเอาใจไปเลย 4 ดาวครึ่ง ไม่ถึง 5 ดาว เพราะ มาชามเล็กไปหน่อย

จบที่กาแฟเย็น ไม่ได้ถ่ายรูปมานะครับ เป็นเมนูที่ทำผมอกหักนิดนึง ไม่ให้ดาวนะครับ ไม่ได้จริงๆ

ส่วนสาวเชียงใหม่ ผมไม่ให้ดาวนะครับ เพราะแม่หญิงเหล่านั้นเอาหัวใจผมไปหมดแหระ ด้วยความอ่อนหวานในภาษาพูด กิริยาเชื่องช้า เอียงอาย  แบบกุลสตรีศรีนครพิงค์ผมว่านี่แหระคือมนต์สเน่ห์รวมๆของการมาเที่ยวเหนือแบบจัดเต็มครบทุกรสจริงๆ

เดินออกจากร้านมานี่ผมอิ่มชนิดที่ว่าหางตาก็ไม่สามารถแลอาหารใดๆได้อีก พอท้องอิ่ม สิ่งที่ตามมาคือ การเข้าไป ต๊ะ ต่อน ยอน กันในตัวเมืองเชียงใหม่เป็นอันต้องล้มเลิก เพราะ คิดว่าอิ่มขนาดนี้ คง ต่อน กะ อะไรอีกไม่ไหวแหระ เอาเป็นว่า “ซัดยาว” เข้ากรุงเทพกันเลยดีกว่า ถึงกทม. พูดเยอะนะ “เมื่อยตูดอิ๊บอ๋าย”

จบทริปนี้ผมได้อะไรดีๆหลายอย่าง อย่างน้อยมันทำให้ผมรู้ว่าการไปแบบไม่ต้องมีกำหนดการอะไรมากมาย ค่ำไหนนอนนั่น  ชอบตรงไหนก็อยู่ตรงนั้นนานๆ หิวก็แวะกินกันแบบไม่เน้นตามรีวิวใดๆ อยากสะบัดตูดกลับก็กลับกันเลย คือมันดีจริงๆนะ

พบกันทริปหน้า ว่าจะพาไปมุดถ้ำกันครับและอย่าลืมนะครับว่า

มีแรงก็รีบเที่ยว
แก่แล้วไปเที่ยว
ได้แค่เยี่ยวแล้วกลับ

Hit the Road with Bears