วันนี้ฉันวุ่นวายกับการจัดการงานและก็มีหลายอย่างที่ต้องทำให้เสร็จก่อนเวลาเลิกงาน ฉันมาถึงบริษัทตั้งแต่เวลา 6.30น.ในตอนเช้าด้วยความกลัวว่าจะง่วงเลยแวะที่ร้านสะดวกซื้อแล้วสั่งกาแฟ 1 แก้ว เช้านี้พนักงานคนชงกาแฟคนเดิมยิ้มหวานเป็นพิเศษ เมื่อชงกาแฟเสร็จ เขานำแก้วกาแฟมาวางบนเคาน์เตอร์ รอให้ฉันมาหยิบไป และข้างๆกันนั้นมีซองช๊อกโกแลตวางอยู่ ฉันหยิบกาแฟแล้วกำลังเดินออกจากร้าน พนักงานชงกาแฟ เรียกฉันให้กลับมารับช๊อกโกแลตไปแล้วบอกว่า สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับวันนี้ทางร้านแจกช๊อคโกแลตนะครับ

โอ้ว …. ฉันลืมสนิทเลยว่าวันนี้คือวันแห่งความรัก และเขาเป็นแรกที่มอบคำอวยพรดีๆให้ และเมื่อเวลาดำเนินไปเรื่อยๆ ทางไลน์ก็มีคนทะยอยส่งข้อความมาเรื่อยๆ ฉันก็ตอบกลับและรู้สึกขอบคุณในทุกๆข้อความ แต่ฉันรอใครคนนึงว่าเขาลืมไหม คนที่บอกกับฉันว่า เค้าจะไม่อยากเสียใจกับความรักอีก จนเวลาบ่ายๆ มีข้อความแจ้งเตือนเข้ามาว่า สุขสันต์วันวาเลนไทน์ จากเค้า ฉันดีใจมากๆ และตอบกลับไปว่า  “Happy Valentine’s Day นะ สุขสมหวังในความรักตลอดไปเช่นกันค่ะ”  ฉันคิดว่า มนุษย์เกิดมาด้วยหัวใจที่อยากมีใครที่ทำให้เราได้ “รัก” ซักคน หรืออย่างน้อยให้ได้รู้สึกว่ามีใครรักเราแบบไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ รักด้วยความบริสุทธิใจ อย่างน้อยเมื่อเราหลับตาลงในวันสุดท้ายของชีวิต เราก็คงไม่รู้สึกว่าต้องจากโลกนี้ไปด้วยวิญญาณที่ความเดียวดายเปลี่ยวเหงา

ฉันนั่งทำงานต่อไป ด้วยความวุ่นวาย จนกระทั่งค่ำ มีไลน์ดังขึ้นมาพร้อมกับการส่งรูปเข้ามา 10-11 รูป ฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาอ่าน และน้ำตาฉันก็คลอ แล้วจากนั้น เขื่อนก็แตก

เรื่องที่ส่งมาค่อนข้างยาว เป็นเรื่องของชายแก่กับเด็กหญิงคนหนึ่ง เรื่องมีอยู่ว่า

มิตรภาพต่างวัยของนอราห์กับปู่แดน
เริ่มต้นงดงาม แม้ตอนจบก็ยังงดงาม

—————
⚫️ ปี 2016
:
—- “นอราห์ วูด” (Norah Wood) เด็กหญิงวัยใกล้ 4 ขวบ จากรัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา นอราห์มีแม่เป็นนักเขียน เธอมีพี่น้องทั้งหมด 7 คน

—–  นอราห์เป็นเด็กที่รักคนแก่ เธอเคยบอกแม่ว่า  “หนูชอบคนแก่เพราะพวกเขาเดินช้าเหมือนหนู ผิวก็นุ่มนิ่มเหมือนหนูด้วย หนูรู้ว่าพวกเขาจะอยู่ได้อีกไม่นาน หนูจึงอยากมอบความรักคนแก่เหล่านี้จัง “

—— ก่ก่อนถึงวันเกิดครบรอบ 4 ขวบของเทอ แม่พาเธอไปซื้อเค้กวันเกิดที่ซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่ง โดยนอราห์ยืนเกาะอยู่ในรถเข็น

—- และขณะที่แม่เข็นรถสวนกับชายแก่หน้าหน้าบึ้งคนหนึ่ง   นอราห์ก็โบกมือและยิ้มให้ชายชราแล้วพูดว่า “สวัสดีค่ะชายชรา วันนี้เป็นวันเกิดของหนู”

— คุณแม่ของเธอตกใจมาก และรีบบอกนอราห์ว่าห้ามเรียกใครแบบนั้น และวนางก็สั่งให้นอราห์ขอโทษทันที แต่ชายชรากลับยิ้มและตอบว่า  “วันนี้ต้องตามใจเจ้าของวันเกิดนะ” และนับจากวันนั้นมิตรภาพของทั้ง สองคนจึงเริ่มต้นขึ้น

—- ชายชรานาม”แดเนียล ปีเตอร์สัน” (Daniel Peterson) หรือ “ปู่แดน” วัย 82 ปี เขาเพิ่งสูญเสียภรรยาเมื่อ 6 เดือนที่แล้ว ซึ่งแน่นอนเค้าไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าอีกเลย

—–หลังภรรยาเสียชีวิต แดนมีชีวิตโดดเดี่ยวเหมือนคนอยู่ไปวัน ๆ เพื่อรอวันตาย แต่การเข้ามาของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งกำลังจะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล และแน่นอนว่ารอยยิ้มของเค้ากำลังจะกลับมาเช่นกัน

—– นอราห์ขอกอดปู่แดน แดนก็สวมกอดนอราห์ทันที เขาถึงกับน้ำตาไหล นี่เป็นครั้งแรกที่แดนรู้สึกมีความสุขนับแต่ภรรยาจากไป แล้วนอราห์ยังขอให้แม่ถ่ายรูปเธอกับแดนด้วย

—–แล้วตั้งแต่นั้น นอราห์ก็เข้ามาเปลี่ยนโลกสีเทาของปู่แดนให้กลับมาสดใส เด็กหญิงมาหาปู่แดนอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้งทุกสัปดาห์ เธอทำให้แดนรู้ว่าเขามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร เพื่อจะได้เห็นนางฟ้าน้อย ๆ คนนี้จะเติบโตขึ้นในทุกๆวัน

—- เรื่องราวของทั้งคู่กลายเป็นข่าวดัง คนทั่วโลกประทับใจในมิตรภาพต่างวัยนี้ แต่ตอนนั้นทุกคนคิดว่าความสัมพันธ์นี้คงไม่ยั่งยืนอะไร เดี๋ยวนอราห์ก็คงลืมปู่แดน เพราะ เด็กก้จะให้ความสนใจอะไรเพียงชั่วเวลาสั้นๆ

—————
⚫️ ปี 2019
:
—-เกือบ 3 ปีแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ยังแน่นแฟ้น  กลับแน่นแฟ้นกว่าเดิมเหมือนปู่หลานจริง ๆ ปู่แดนกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนอราห์

—- วันหนึ่งนอราห์มาหาปู่เหมือนเคย แต่ปู่เปิดประตูช้า นอราห์กังวลว่าปู่จะเป็นอะไรไป ทันทีที่ปู่เปิดประตูเธอก็โผกอดแล้วร้องไห้ และไม่ยอมปล่อยมือจากปู่อีกเลย

—–มีนักข่าวไปถามนอราห์ว่าทำไมเธอถึงรักปู่แดนเหลือเกิน นอราห์ก็ตอบอย่างไร้เดียงสาว่า “หนูรักปู่แดน เพราะปู่น่ารักอ่อนหวานเหมือนเปปเปอร์มินต์ค่ะ”

—–แดนได้รับจดหมายจากผู้คนทั่วโลกที่เขียนมาชื่นชมมิตรภาพของทั้งคู่ ปู่จึงซื้อแผนที่โลกมา แล้วชี้ให้นอราห์ดูว่าคนเหล่านั้นอยู่ที่ไหนกันบ้าง

—————
⚫️ ปี 2020
:
—-ปู่แดนในวัย 85 เริ่มสุขภาพไม่ดีมาตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ครอบครัวนอราห์ยังอยู่เคียงข้างปู่เสมอ ทุกวันอาทิตย์นอราห์จะไปทานมื้อเช้ากับแดน

—- ปู่แดนจากไปอย่างสงบเมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ โดยก่อนหน้านั้นเพียง 1 วัน นอราห์มาหาแดนและอยู่กับเขาตลอดช่วงเช้า

— แดนกับนอราห์กอดลาและบอกรักกันเหมือนที่เคยทำมาตลอด แต่ไม่มีใครรู้ว่านี่จะเป็นกอดสุดท้าย

—– แต่ปู่แดนไม่ได้จากไปอย่างเดียวดาย เขาจากไปด้วยหัวใจที่เปี่ยมล้นไปด้วยความรัก ทั้งการได้รักและได้ถูกรักตอบ

ขอบคุณนอราห์และครอบครัวที่เดินเข้ามาเติมรักให้กับชีวิตเดียวดายของชายชราคนหนึ่ง

Rest in peace Mr.Dan 🖤

ขออนุญาตผู้เขียนและขออนุญาตเจ้าของภาพ เพราะรู้สึกประทับใจจนอยากจะแบ่งปันให้หลายๆคนได้อ่านบ้าง
:

#poetryofbitch
#ลำนำเดอะบิทช์

—————
Credit: ภาพจากเพจ What Tara Wood Do และ Norah and Mr.Dan